In de Picos

Vrijdag 28 juni.
Vandaag richting Escuain. Op weg hiernaar toe zijn we eerst afgeslagen naar Bestue, een heel klein dorpje in de bergen. De wegen zijn hier zo smal dat je van geluk mag spreken dat je niets tegen komt! Na het dorpje doorgelopen te zijn, zijn we weer verder gegaan naar Escuain.Hier woont niemand meer maar er is een kantoortje van het Nacional park Ordesa. De mevrouw die daar uitleg geeft over de wandelroutes spreekt alleen spaans, maar met handen en voeten begrepen we dat er een wandelingetje om het dorpje was waar je op het randje van de kloof komt. Hier hebben we genoten van schitterende vergezichten en van gieren die een nest hebben aan de tegenoverliggende rotswand. Hierna zijn we over een breed grindpad naar La Valle gelopen. Dit is een grote bergweide. Er zou een smal paadje langs de kloofwand terug naar Ascuain gaan maar die konden we niet vinden. Een medewerker van het Nacional park Ordesa die net op dat moment in een oude landrover boven aankwam probeerde ons in z'n beste spaans uit te leggen waar dat paadje begint. Jammer dat zulke mensen geen cursus Engels gedaan hebben. Ik begreep alleen dat het nog twee uur lopen was en het was al vijf uur. Dus we zijn over het zelfde pad terug gegaan naar de auto. We waren om 19.30 weer bij de tent.

Zaterdag 29 juni
Weer door de kloof langs de Rio Vellos gereden naar het parkeerterrein bij San Urbez. Men heeft er de afgelopen week een eenrichting weg van gemaakt, dus je hoeft je niet meer bang te maken voor tegenliggers! Vanaf San Urbez gelopen door de Canion de Anisclo. De rivier die hier door heenloopt is een aaneenschakeling van watervallen, dus het is constant genieten. Gelopen tot Cumez, waarna we hetzelfde pad terug gegaan zijn. Heen en weer toch al gauw drie uur.Terug naar de tent gereden via Vio en Gallisue, wat ook weer prachtige vergezichten opleverde.

Zondag 30 juni.
We hadden het plan om vanaf de camping langs de rivier naar het dichtsbijzijnde dorp Buerda te lopen. Maar voordat we aan het eind van de camping gekomen waren vroegen we ons af of het wel verstandig is om bij 31 graden in de volle zon zonder beschutting te gaan lopen. Nee dus. We zijn toen met de auto een stukje de berg op gereden en daar bij een kerkje een tijdje gekeken. We hebben toen besloten om maandag te verkassen naar de Picos. De temp gaat komende week oplopen tot boven de 33 graden en daar is het iets koeler.

Maandag 1 juli.
De tent opgebroken en om 9.30 reden van de camping af richting Pamplona, Bilbao en Santander. In totaal 535 km. Onderweg trok de lucht dicht en in de kloof tussen Panes en Potes sputterde het iets. Onze camping ligt net voorbij Potes in een open gebied.

Dinsdag 2 juni.
'sMorgens hebben we eerst Potes verkend, een klein stadje met oude straatjes. Daarna zijn we naar het informatiecentrum van het nationaal park Picos geweest, dit is een vierkant gebouw wat even buiten Tama staat. Hier wordt uitgebreid verteld over alles wat met de Picos te maken heeft. Volgens ons had het gebouw wel wat kleiner gekund. In Potes hebben we nog boodschappen gedaan voor de komende dagen. 'sMiddags zijn we vanaf de camping gaan lopen naar het klooster Santa Toriba de Liebana wat achter ons op de berg ligt. Hierbij horen ook een paar oude kerkjes die we uiteraard ook bekeken hebben. In dit klooster heeft een monnik ( Beato de Liebana) de apocalyps uit het bijbelboek Openbaringen van commentaar en tekeningen voorzien. Ook zou volgens de overleveringen een gedeelte van het kruis van Christus hier in de kerk zijn. Dit verklaart het grote parkeerterrein voor auto's en bussen voor bedevaartgangers die voor het klooster ligt. Weer terug op de camping een borreltje met de overburen gedronken, waarna er van het plan om in het dorp te gaan eten niets meer terecht kwam vanwege teveel aan alcohol in het bloed. Toen maar in het restaurant op de camping gegeten, met een fles wijn van 3,50 euro. Slapen als blok 'snachts!

Woensdag 3 juni.
Om 10.15 van de camping afgereden voor een rit door de omgeving. Doel was de kloof van Rio del Cares midden in het hart van de Picos. Onderweg bleek dat ik te weinig benzine had, dus toen maar een omweg gemaakt via Riano waar het dichtsbijzijnde tankstation is in dit dunbevolkt gebied. De weg gaat helemaal door tot Caines, met hellingen van 20% en duizelingwekkende kloven. Op de terugweg nog een uitstapje gemaakt naar de twee dorpjes Dobres en Cucoya, waar de tijd echt heeft stilgestaan.

Donderdag 4 juni.
Vanmorgen weer naar de kloof van de Rio del Cares, maar nu naar de andere kant Camarmena. We dachten dat we een van de weinige waren die daar vandaan door de kloof wilden lopen maar er stonden volgens mij wel honderd auto's langs de weg geparkeerd. Het duurt 3.15 uur als je van de ene ingang naar de andere wilt lopen dus we begonnen optimistisch. We zijn een eind over de helft gekomen en zijn toen teruggelopen. Al met al 5 uur hebben we gelopen langs de bovenkant van de kloof en ver verwijderd van het water van de Cares. Men loopt op een pad dat een waterleiding volgt die door de berg loopt. De aanleg hiervan in 1910 door vijfhonderd mensen, kostte elf man het leven. Op de terugweg op de AS 114 was het bewolkt en maar 20 graden, maar in de omgeving van Potes waar onze tent staat was het 27 graden